Zachte heelmeesters maken stinkende wonden

Managers zijn ook maar mensen. Iedere manager heeft wel een greintje fatsoen in zijn donder en het afscheid nemen van medewerkers gaat dan ook niemand in de koude kleren zitten.

Geen leuke bezigheid dus om te saneren en met kaasschaaf langs de personele bezetting te moeten. Uiteindelijk gunt u niemand het kwijtraken van een vaste baan en brood op de plank. Zeker niet wanneer het medewerkers betreft die al jaren bij uw organisatie in dienst zijn. Kortom….een schuldgevoel.

Een manier om van uw schuldgevoel af te geraken is de volgende. Besef dat de kaasschaaf hanteren beter is dan de hele organisatie het risico laten lopen van een faillissement.
Medewerkers of zelfs hele afdelingen die direct of indirect – en structureel – niet meer opbrengen dan dat ze kosten, zijn overbodig. 

Tenslotte is het zo dat personeelsleden die een plek bezetten die onvoldoende opbrengt of zelfs destructieve gevolgen heeft, een plek is om niet jaloers op te zijn. Zo kom ik bijna dagelijks mensen tegen in bedrijven die niet alleen “ongewenst zijn”, maar zich ook zo voelen”. Ze worden de zondebok binnen het collegiale gezelschap. Met de nek aangekeken en soms openlijk geslachtofferd. Krampachtig proberen ze overeind te blijven. Vanuit paniek gaan ze nog meer fouten en rare sprongen maken. Deze “outcasts” komen zo buiten de zakelijke gemeenschap te staan. Verliezen hun zelfvertrouwen, worden grimmig, ontberen plezier in het werk en reageren dat ook af in de prive-situatie.

En als “knock out” naar het laatste restje schuldgevoel zie je de ontslagen medewerkers vaak weer opbloeien in een nieuwe werksituatie binnen een ander bedrijf.

Beste manager, doe dus wat je moet doen!

Marco Scheele
RedFoxBlue – Leiderschap Coach