Overdenkingen over een zandloper

Inspirerende gedachten over tijd

De uil werd als wijs beschouwt omdat hij heel weinig zei.

Diep in zijn prachtige huisje in de oude eikenboom bewaarde hij zijn meest gewaardeerde bezit, een grote zandloper.

De uil hield ervan om te zien hoe de zandkorreltjes zich verplaatsten en daar te peinzen over het thema – de tijd – .

Waarom gaat de tijd soms zo langzaam en op andere momenten juist zo snel?

Wie heeft als eerste geleerd om de tijd te meten?

Deze en allerlei andere vragen omtrent de tijd hielden hem vrijwel constant bezig.

Zittend op zijn tak van waaruit hij de hele omgeving goed kon overzien, keek hij van tijd tot tijd naar binnen. Kijkend naar zijn zandloper om, terwijl het maanlicht erover viel vast te stellen hoeveel van de nacht hem nog restte. Van tijd tot tijd liet hij zijn roep weerklinken in de nachtelijke stilte van het bos, zoals ook de oude stadsomroeper het verstrijken van de tijd aankondigde.

Op een nacht werd de oude uil bezocht door een jonge uil. De jonge uil bemerkte dat de oude uil veel tijd besteedde aan het verstrijken van de tijd en vroeg: “Waarom? wat is er zo belangrijk aan tijd.

De oude uil keek peinzend naar de jonge uil, hij was onder de indruk van zo’n diepzinnige vraag, maar het dilemma wat de uil vooral bezighield was:

Hoe slim is de jonge uil, hoeveel van de volledige waarheid kan hij aan en hoe diepgaand moet het antwoord zijn dat ik hem geef?

Hij besloot dat de jonge uil wel een behoorlijk zwaar antwoord zou kunnen bevatten.

De oude uil haalde diep adem en zei; Verwar het zand in de zandloper niet met de tijd. Alleen een metafoor voor tijd en tijd daarentegen is alleen een metafoor voor ervaringen in het leven.

Het zand op de bodem vertegenwoordigt het verleden, het is dood en voorbij. De zandkorrels die op dit moment vallen vertegenwoordigen en heden, het is levend en werkelijk.

Het zand in de top symboliseert de verwachtingen naar de toekomst.

De korrels die het heden aangeven zijn geringer in aantal dan die van het verleden of de toekomst, maar het heden is veel belangrijker! Ze vertegenwoordigen leven, adem en realiteit.

Begrijp je het tot zover?

Ja, zei de jonge uil, ik denk het wel, ga vooral verder.

Jouw kijk op de tijd zou een weerspiegeling kunnen zijn van hoe je naar jezelf kijkt. Hoe jij je tijd besteedt, kan een manier zijn om jezelf te ontdekken.

Hoe jij tijd verloren laat gaan, kan aangeven hoe je jezelf bedriegt.

Het meest belangrijke echter, zei de oude uil, is om te zien dat de zandloper elk uur wordt omgedraaid!

Het verleden wordt de toekomst, maar de korreltjes vallen geen twee keer op dezelfde manier naar beneden.

En, vroeg de jonge uil, wat is daaraan nu zo belangwekkend?

Simpel, zei de oude uil, maak je vooral geen zorgen over de toekomst, want vaak vind je de toekomst opgenomen in het verleden.

Treur ook niet om het verleden, het kan namelijk keer op keer gevonden worden en zelfs herschapen in de toekomst, zolang je de zandkorrels maar toestaat vrijelijk te vallen.

De jonge uil dacht hier een lange tijd over na.

Dus wat u zegt, reageerde hij uiteindelijk, is dat we onszelf, in komen en gaan, zullen blijven ontmoeten?

Ik weet het niet zei de wijze oude uil, wat denk je er zelf van???

Door dr. E. Gene Rooney.