Goed, goed, goed en hoe nu beter?

Het is allemaal begonnen met de manier waarop er op mijn school werd gekeken naar de gemaakte proefwerken.
Bij het terugkrijgen van mijn proefwerk, was ik alleen maar gericht op de rode aantekeningen die op het blaadje waren geschreven, want alles wat ROOD was, was FOUT.

Heb jij ooit een proefwerk teruggekregen waar op stond geschreven hoeveel GOEDE antwoorden je had opgeschreven?
Ik hoor het mijn leraar nog letterlijk zeggen:

“Hans, zes fout, niet gek gedaan!”

De reden dat ik hierover schrijf, is dat deze manier van denken en kijken en die zelfs de kinderen anno 2006/2007 nog van school meekrijgen, ons “helpt” om onze aandacht te richten op het slechte, het niet positieve, het negatieve, het niet goede, het niet gewenste.
We gaan hierin zelfs zo ver, dat wanneer iets goed is gegaan, we dit negatief neigen te belonen: “Dat ging niet verkeerd” of “da’s niet zo gek!”

We leren hiermee onbewust onze fouten en misstappen bij elkaar op te tellen en onze successen over het hoofd te zien.
Ik heb mensen begeleid, die niet eens in staat waren om ook maar één ding op te noemen die ze goed vonden van en aan zichzelf.

Dat is toch tragisch?

Nee, niet tragisch, het is in en in triest!
Deze programmering is onderdeel geworden van de cultuur waarin we leven, want veel ouders zijn op dezelfde wijze geprogrammeerd en zo geven we deze manier van denken over van generatie op generatie.

“Waar we onze aandacht op richten,
wordt alleen maar groter”

— Ralph Waldo Emerson

Ik loop met regelmaat samen met mijn vrouw door het centrum van Tiel en ik geniet daar van.
Niet om van winkel naar winkel te gaan en te kijken wat er allemaal wordt aangeboden, maar alleen omdat ik het heerlijk vind om naar mensen te kijken.
De manier waarop ze lopen, de manier waarop ze staan, hoe ze kijken, hoe ze praten, de woorden die ze gebruiken en met name wat ze uitstralen.

Natuurlijk, het is een interpretatie van momenten, maar wat kom ik dan toch weinig jonge mensen tegen die kracht, power en zelfvertrouwen uitstralen in hun houding, de manier waarop ze staan, lopen, kijken… etc.

De gedachte beroert me dan tegelijkertijd, wat graag ik met die vele jonge mensen, onze volgende generatie, een paar keer een wandeling zou willen maken om ze bewust te laten worden van de onaangeroerde krachten die in ieder mens schuilgaan en ze vervolgens te helpen om dát te realiseren, maar ja… misschien willen ze dat helemaal niet, omdat ze dat natuurlijk ook niet hoeven te willen.

Ik zou ze graag willen leren hoe eenvoudig en plezierig het is om zelfvertrouwen te hebben, tevreden en gelukkig te zijn met zichzelf, mogelijkheden en persoonlijke kansen te zien, makkelijk contacten te kunnen leggen en zichzelf te presenteren, hun mening te kunnen uiten en al wat niet meer zij.

Ik vraag me ook vaak af hoe de volgende generatie met zichzelf en hun omgeving zou omgaan, wanneer we er als ouders en leerkrachten voor zouden kiezen om het anders te gaan doen?
Door ons niet alleen maar te richten op het aanbieden kennis en cognitieve aspecten, maar met name de kinderen te leren kijken naar het goede, het positieve, het mogelijke.

Wat zou er gebeuren wanneer we er als ouders een cultuurgewoonte van maken, om tijdens het naar bed brengen en direct na het verhaaltje voorlezen, aan onze kinderen te vragen en daarmee hun aandacht te leren richten op:

• Wat vond jij allemaal leuk vandaag?
• Wat maakte jou blij vandaag?

Wat zouden we in de ontwikkeling van onze kinderen positief kunnen beïnvloeden wanneer we ook de leerkrachten van alle scholen zouden kunnen bewegen om aan het eind van elke schooldag dergelijke vragen te stellen?
We creëren daarmee een cultuur waarin we zowel kinderen, maar ook ouders en leerkrachten leren te kijken naar mogelijkheden, naar groei, naar gelukkig zijn en met name een fundament neer te leggen voor het ontwikkelen van zelfvertrouwen.

En wat te doen met iedereen die nu niet meer op school zit en die niet meer met een verhaaltje naar bed wordt gebracht?
Jij kunt hetzelfde doen, door er een gewoonte van te maken, aan het eind van elke dag minstens 5 zaken te benoemen waar je blij, gelukkig en/of dankbaar voor bent.
Vul deze 5 punten aan met nog eens 5 zaken waarvan jij vindt dat jij ze goed hebt gedaan vandaag en sta jezelf toe om trots te mogen zijn op wat je hebt bereikt, hoe klein en minuscuul die successen soms ook kunnen zijn.

Ook dan gaat de spreuk van Ralph Waldo Emerson in optimale vorm op, maar dan in positieve richting.