De mier

De mier heeft een gezichtsvermogen dat lijkt op het inzichtsvermogen van een groot aantal managers en medewerkers.
Een mier namelijk kan naar voren, opzij en naar beneden kijken, maar niet omhoog. Zo kan de situatie zich voordoen dat de mier tevreden en in z’n nopjes rond loopt te scharrelen terwijl een schoenmaat 44 op het punt staat om z’n mooie leventje volledig te vernietigen.

In veel (grotere) Nederlandse bedrijven speelt dit fenomeen ook. Hele hordes managers en werknemers werken er nog steeds vrolijk op los terwijl het bedrijf op het punt staat om volledig te crashen. 
We blijven gezellig leuten bij de koffieautomaat, roken vier keer per dag zo’n 15 minuten een sigaretje en staan om 16.55 uur met de jas aan naast de afgesloten computer. Ooit in dienst gekomen bij een vlaggeschip der Nederlanden. Een onverwoestbaar zakelijk instituut waarin het dankzij het poldermodel, CAO’s en vakbondsinspanningen goed toeven was. Een baan voor het leven.

Zo van een afstand bekeken is het fascinerend wat er gebeurt. Mensen blijken ontzaggelijk goed te zijn in het construeren van een eigen werkelijkheid zonder “urgency”.  Ik heb het meegemaakt met 10 overgebleven werknemers op een binnendienst waar 6 maanden daarvoor nog 43 mensen werkten.  En nagenoeg niemand van de resterende tien leek zich zorgen te maken. Althans, deed iets meer dan dat hij/zij deed.  

Winstwaarschuwingen in de krant schijnen hen niet te deren.  Alarmerende boodschappen vanuit de top worden werden voor kennisgeving aangenomen en even gemakkelijk weer weggefilterd vanuit een “ver van mijn bed” instelling.  “Het zal wel weer overwaaien, dit hebben we al eerder meegemaakt”.

Schoenmaat 44 lijkt niet te bestaan bij veel mensen in het bedrijfsleven, maar ligt dodelijk op de loer.

Marco Scheele
RedFoxBlue – Leiderschap Coach